حکایت روز

«سروری یافتن از سروری اندیشیدن ناشی می شود. اگر بد تعبیر نشود، در دوران ما، افکار نیچی پوتانسیلست که می تواند به زیستی را به ارمغان آرد». دسته کم این را باید پذیرفت که ما وا ماندگان اصالت اراده هستیم، تفکر و بنیان انسانی امروز، سخت لطمه خورده و جوهره اراده ما از میان برداشته شده است. فرهنگ و داده های محیطی وطبیعی به خنثی کردن ما نقش کتلست را دارد، فرهنگ ما، قلبهای ما را که سالها به ما خون انرژی بخش و حیات بخش میداد، رگهای خشکیده ای مارا زنده نگهمیداشت، دیگر مرده است. اگر برهنه گویم، فرهنگ ما، زهریست که دارد به ما آب می دهد، آبی که حیات را گرفته و به مرگ تدریجی واصل مان می کند. از این فرهنگ است، که جوانان ما ایمان خود را از دست داده، احساس مسوولیت را از یاد برده و اعتقاد به انسان بودن را در خود باخته است. آری! محیط ما بسا تفکری را می پروراند که حتی انسانش از خود می گزرد وخود را انتهار می کند. وبزرگترین معجزه ای مرگش این می شود که صدها هم نوع دیگرش را نیز به کام مرگ می کشاند، پس از این محیط واز این فرهنگ چه میتوان توقع داشت؟ آه آه آه… اکنون ما، ازحیات وجنبش وزایش پس مانده است. به صراحت باید اعلان داشت که ما باید فرهنگ دینی مان را که پیوسته به انحراف است، بسوزانیم؛ ما نیازمند به فرهنگ جدیدی دینی دیگری هستیم که در آن اعتقاد به انتهار وصدها مزخرفات دیگر، جایش را به قدرت منطق ونیک فهمی بدهد. این است که می گویم، که افکار نیچی برای مان رهگشاست. زیرا همان حرف اوست که خطاب به انسانهای دورانش، می گوید: که انسانهای امروز دیوانگانیست که با چراغ خودش در روز افتابی به دنبال خدا بیرون شده است. اگر از ایده آل گفتن وآنچه که مارا به روئیاها سیر می کنند، بیرون شویم، واقعیت همین است که گفته شد و معلوم است که انسانهای امروز این گونه، کنش متقابل دارند. به نظر من خوب زیستن وخوب زندگی کردن هنر مردان الهی هستند، این نکته ایست که از افکار نیچی سرچشمه می گیرد. پس لارم است تا جایگا منطق قدرت را به قدرت فهم ونتایج حاصله از ان مبدل نموده و سروری خود را از سروری اندیشه حاصل نماییم.

جعفر” عارفی صادق”